Warszawska Jesień, 24.09.2011 r.

Oratorium – Chór Mieszkańców Warszawy

Manifest

Sprawiedliwość

Gdyby wszyscy mieli po cztery jabłka
gdyby wszyscy byli silni jak konie
gdyby wszyscy byli jednakowo bezbronni w miłości
gdyby każdy miał to samo
nikt nikomu nie byłby potrzebny

Dziękuję Ci że sprawiedliwość Twoja jest nierównością
to co mam i to czego nie mam
nawet to czego nie mam komu dać
zawsze jest komuś potrzebne
jest noc żeby był dzień
ciemno żeby świeciła gwiazda
jest ostatnie spotkanie i rozłąka pierwsza
modlimy się bo inni się nie modlą
wierzymy bo inni nie wierzą
umieramy za tych co nie chcą umierać
kochamy bo innym serce wychłodło
list przybliża bo inny oddala
nierówni potrzebują siebie
im najłatwiej zrozumieć że każdy jest dla wszystkich
i odczytywać całość

ks. Jan Twardowski

Jesteśmy ze Stowarzyszenia „Ożarowska”, które od 10 lat wspiera osoby z niepełnosprawnością. Większość z nas porusza się na wózkach, niektórzy potrzebują pomocy w czynnościach codziennych. Mamy wśród nas wiele talentów: Kuba uwielbia tańczyć na wózku, Tomek pisze wiersze, Agnieszka podejmuje każde wyzwanie, Mateusz zna dwa języki obce, Kasia jest prawnikiem, Krzysztof ma niezwykły głos, Łukasz to sportowiec - gra w boccię, a Marek jest duszą towarzyską. Wielu z nas ukończyło studia wyższe. Wszyscy pragniemy znaleźć swoje miejsce w życiu. Prowadzimy różne działania, abyśmy nie byli izolowani społecznie, abyśmy mogli żyć pełnią życia, integrować się z rówieśnikami i funkcjonować jak pełnoprawni członkowie społeczeństwa, abyśmy byli szczęśliwi.

Spotykamy się w Świetlicy, która nazywa się „Wędka”. Jej idea zawiera się w starej sentencji „Gdy dasz głodnemu rybę to nie będzie głodny dzisiaj. Jeśli go nauczysz łowić ryby to nigdy nie będzie głodny”. Stowarzyszenie daje nam siły do dalszych starań, wspiera nas aby nasza niepełnosprawność nie przeszkadzała nam w życiu. Jako osoby dorosłe mamy prawo do zaspokojenia naszych potrzeb zgodnie z wiekiem i rozwojem, pragniemy żyć jak nasi sprawni rówieśnicy: pracować, zakładać rodziny, mieszkać we własnych mieszkaniach, żyć niezależnie i samodzielnie bez obarczania rodziny opieką nad nami.

Takie życie jest możliwe – widzieliśmy to w innych krajach. Nie chcemy aby nas wyręczano, chcemy wsparcia abyśmy mogli być aktywni, abyśmy wykorzystywali nasz wielki potencjał i realizowali życie według swoich potrzeb i marzeń. Na razie jest tak, że to co dla innych jest normalnością, dla nas jest marzeniem, ale ważne, że je mamy. Wspólne działanie daje nam siłę i większą szansę na sukces dlatego dołączcie do nas i wspierajcie nas dla naszego wspólnego dobra, wspólnego rozwoju i sprawiedliwości społecznej.

Hasło: "Nie chcemy ryby - chcemy się nauczyć łowić"